ممنون
ممنون رفتیم بیرون، میگه فلان خوراکی رو میخام، میگم باشه اگه فروشگاه باز بود می خریم، میگه خداکنه باز باشه
به فروشگاه رسیدیم، میگه: فکر کنم حرفمو شنید
***
میگه بعد از ممنون چیه؟
میگم: خواهش میکنم
***
میگه فلان کار رو بکنی من میدونم با تو
***
با عموهاش طی کرده بودیم که حتما تولدش رو بیان، ولی نیومدن
با مامانجونش که حرف میزنه طبق معمول احوال عموها رو میپرسه، میگم: بگو با عموها قهری میگه من... جمله رو ادا نکرده از من میپرسه چراااااااااااااااااا؟
***
اخیرا "خدا" در مکالماتش کاربرد بیشتری داره: خدا رحم کرد، خدا رو شکر، خدایا شکرت و ...
***
میخایم بریم بدرقه مامانجون، بهش میگم برو دستشویی که مشکلی پیش نیاد
اونجا به خودش میگه: زوووووووود باش، میخایم بریم بدرقه مامان جون
چقدر هم اعضای بدنش حرف گوش کنن!!!
رفتیم بدرقه مامانم، خواهرزاده ام بهش میگه: تو دیگه این وقت شب اینجا اومدی چی کار؟
میگه: اومدم مامان جونو سوار اتوبوسش کنم، بره مسافرت
***
با کلی ترفند رفتیم دستشویی، شماره 1 به سرعت خودنمایی کرده، میگم: تو که میگفتی ندارم، پس این چیه
با خنده و شیطنت میگه ... است(شماره 2)
پ.ن. ببخشید کمیشد
پ.ن.2. با کلی تاخیر پست تولد ارسال خواهد شد
تولد کوثر جون هزاران بار مبارک
منتظر پست تولدش هستم
راستش من خودم هم خیلی سعی کردم این واژه اصلا وارد دایره لغویش نشه، ولی اطرافیان باز هم نقش موثر خود را ایفا نمودند
البته فعلا براش فقط معنی ناراحت بودن رو میده، و رفتاری خاصی در پی نداره
ولی تذکر خوبی بود
کاش میفهمیدیم تو سرشون چی میگذره و تصورشون چیه...حتما خیلی باید قشنگ باشه
زنده باشه الهی...ببوسش از طرف من دوستم
راستش کمی زشت بود نوشتنش یعنی خجالت داشت، ولی خواستم یادگار بمونه تا بعدها بدونه چ زبونی برای ما می ریخته
حتی اون وبلاگت رو هم مدتهاست میخونم